U weet waar de dader ligt…
De steeds terugkerende vraag aan klanten is: hebt u het wel goed geregeld? Antwoord: wat? Dan zeg ik: de erfenis!
Veel mensen weten niet of ze iets geregeld hebben en als ze iets hebben geregeld, dan kunnen ze zich herinneren dat bij de geboorte van het eerste kind of het kopen van het eerste huis ze ‘iets’ van een langstlevende testament hebben gemaakt. Anderen, die niks hebben geregeld, denken dat het nu niet meer nodig zou zijn, want het is nou toch in de wet geregeld?! Het lot van het testament is vaak een stoffige doos die pas tevoorschijn komt als er een overledene op ligt.
In beide gevallen frons ik mijn wenkbrauwen. Weet u dat er veel verschillende (langstlevende) testamenten in omloop zijn? Veel van die langstlevende testamenten zijn tikkende tijdbommen! Of ze werken niet goed en beschermen de langstlevende juist helemaal niet tegen aanspraken van de kinderen (of zoals u wilt de schoonkinderen of stiefkinderen) of ze hebben uitermate vervelende fiscale gevolgen.
Oude testamenten hielden ook na de invoering van die wet hun werking. Hoe slecht ook, ze blijven gelden. Niks bescherming langstlevende, niks belastingbesparing! Inmiddels is voor veel mensen de situatie na het maken van het testament gewijzigd en zijn die testamenten meer probleemveroorzakers dan probleemoplossers geworden.
Triest was het recente geval waarbij de man na zijn scheiding twintig jaar geleden expliciet met naam en toenaam zijn kinderen als erfgenaam had benoemd. Hij wilde zo waarschijnlijk duidelijk maken dat zijn ex-echtgenote uit zijn leven, en dus ook testament, moest worden geschrapt.
Na de scheiding had hij de liefde van zijn leven gevonden en was hertrouwd. Of was het oude testament vergeten en/of dachten ze dat als je overlijdt met achterlating van kinderen en echtgenote, dat via de wet dan toch alles naar de langstlevende zou gaan. In ieder geval was de relatie tussen de weduwe en de stiefkinderen zo verslechterd dat de stiefkinderen strikte uitvoering van het testament eisten. En u voelt hem al, de stiefkinderen werden in het gelijk gesteld. De diepbedroefde weduwe in verbijstering en berooid achterlatend. Hoe pijnlijk ook, de ‘dader’ lag inmiddels op het kerkhof.
Hebt u al een testament of niet? Laat u goed informeren. Maak er één of wijzig het bestaande testament. Nou moet je voor het maken van een testament of het aanpassen daarvan wel bij de pinken zijn. Dus zorg wel dat je er op tijd bij bent. Is iemand inmiddels de weg kwijt, bijvoorbeeld ten gevolge van dementie, dan ben ik als notaris uitgepraat.
Dan roept u uiteraard, maar er was dan zeker geen levenstestament? U weet wel, een volmacht waarmee u een hoop leed kunt voorkomen in de gevallen dat je zelf niet meer kunt handelen of met andere woorden wilsonbekwaam bent. Je kunt immers met zo een levenstestament iemand een uitgebreide volmacht geven.
Een levenstestament is mijns inziens dan ook onmisbaar, maar het lost niet alles op. Zo kan/kunnen de gevolmachtigden (meestal partners en/of kinderen) niet namens de volmachtgever een testament maken of schenken op papier.
Toch weer iets om over na te denken. En ook hier geldt, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.