Pastoor verstopt achter de biechtstoel
Het is hem (Piet van Rijn, kenner van de lokale historie bij uitstek èn trouw parochiaan in de H. Adrianuskerk) al jaren een doorn in het oog. Wat is hier aan de hand?
“Om dat precies uit te leggen, gaan we eerst even een stukje terug in de (kerk-)geschiedenis", zegt hij. "De huidige kerk is opgeleverd in 1902. De huidige pastorie is gebouwd op het fundament van de vorige kerk, die plaats bood aan zo’n 200 parochianen, terwijl in de nieuwe kerk wel 900 plaatsen waren. Aanvankelijk werden ook de staties uit de oude kerk in de nieuwe gehangen die echter nogal uit de toon vielen, omdat deze eigenlijk te klein waren in de veel grotere kerk. In 1908 besloot pastoor Bakker, als opvolger van ’bouwpastoor’ G. van Dijk, dat zo’n mooie nieuwe kerk grotere staties verdiende en organiseerde een zogenaamde ’crowdfunding-actie’ om de staties ook gefinancierd te krijgen. Vanaf de preekstoel deed hij een dringende oproep aan de kerkgangers om een statie te betalen (tussen 450 en 650 gulden, afhankelijk van het aantal personen op de betreffende statie). Hij beloofde de mensen die bereid waren een statie te betalen, een gouden zetel in de hemel. Dat in tegenstelling tot hen die dat weigerden terwijl zij het zich wèl konden veroorloven: die garandeerde hij ’n plek in de hel! Bovendien werd ook de naam van de gulle gevers op de lijst van het doek geschilderd en konden de persoon zelf of diens familieleden op het doek geschilderd worden, zodat zij een leven lang herinnerd zouden worden als gulle gever."
"De pastoor gaf het goede voorbeeld en betaalde zelf de eerste. Toenmalige kapelaan Wils beloofde de laatste te betalen. De actie slaagde en pastoor Bakker kon een goede vriend van hem, kunstschilder Frans Loots in Haarlem vragen nieuwe staties te maken. Loots bracht iedere maand een nieuwe statie naar de kerk in Langeraar - op de fiets, met de statie in een zinken bus op z’n rug. Toen echter de laatste afgerekend moest worden, moest de kapelaan bekennen, die niet te kunnen betalen. Pastoor Bakker hielp hem uit de nood en zei: “Dan betaal ik ’m wel voor jou!” Met daarbij de voorwaarde dat hij dan ook, als pastoor, op de laatste statie (als Jezus van het kruis wordt gehaald) geschilderd zou worden."
Van Rijn: “Zo komt het dus, dat op de laatste statie de pastoor is afgebeeld en bijzonder: hij draagt een bril en zijn soutane (toga), terwijl dat natuurlijk onbestaanbaar was als toeschouwer bij de kruisweg van Jezus.”
Echter, wat nu zo jammer is, is dat juist een deel van die laatste statie al ruim 100 jaar aan het zicht wordt onttrokken, omdat daar precies een biechtstoel - met prachtig houtsnijwerk in de deuren - voor is geplaatst. Zodanig, dat de drie personen aan de linkerzijde, zijn verscholen.
"Maar ik weet wel een oplossing: Ik stel voor die biechtstoel daar weg te halen en het fronton (de voorgevel) van de biechtstoel daar op de vlakke muur, naast de betreffende statie te monteren. Dan is de statie in z’n volle glorie (’n goede lamp hangt er al) te bewonderen en blijft ook het houtsnijwerk van de biechtstoel behouden."
Wie de H. Adrianus van binnen eens goed wil zien is van harte welkom: iedere middag (van 14:00 tot 16:00 uur: tot 23 augustus, behalve op maandag) is de kerk open voor bezoekers, die het interieur (èn alle kunstwerken) eens willen bekijken of een kaarsje op willen steken. Langeraarseweg 90, in Langeraar.