Ontbijt Zonnebloem valt in goede smaak
Het wekt geen verbazing: de jaarlijkse Zonnebloemdag op 10 september kon door alle corona-perikelen geen doorgang vinden. “Maar onze gasten hebben dit jaar al zoveel moeten missen, dat we toch iets wilden doen, ''vertelt Carolien de Bruin, voorzitter van afdeling Ter Aar. ''En toen kwamen we op het idee om bij alle gasten een ontbijt aan huis te bezorgen. De Sfeerstal in Nieuwveen maakte, met financiële steun van Rotary Ter Aar, voor ons 130 doosjes met een heerlijk ontbijt, alleen koffie en thee moesten de mensen nog zelf zetten.”
Vrijwilligster Mia van Montfoort: “ Vorige week hebben we bij alle gasten al een briefje in de bus gedaan, dat we dit gingen doen, want het is toch zonde, als de mensen op die ochtend geen trek meer zouden hebben. Op donderdag 10 september waren alle gasten in Langeraar aan de beurt en op vrijdag alle anderen in gemeente Ter Aar.”
De Zonnebloem is een landelijk opererende organisatie met duizenden vrijwilligers, die allerlei activiteiten organiseren voor mensen die- ongeacht de leeftijd - door een lichamelijke beperking niet (meer) kunnen doen, wat voor anderen zo vanzelfsprekend is.
De plaatselijke afdeling Ter Aar krijgt hulp van 25 vrijwilligers, die zich op enige manier inzetten om een helpende hand of aandacht te bieden: tijdens een dagje uit, met een luisterend oor op huisbezoek, hulp bij ’n middagje knutselen etc. Dus trokken zij er deze week op uit om de ontbijtdoosjes bij de mensen thuis te bezorgen.
Jan en Cobie Hoogervorst zitten al een tijdje klaar aan de gedekte tafel, als de bel gaat. Jan (86) springt overeind (niet zo snel meer, als hij wel zou willen…), …pakt beide doosjes aan en kijkt verrast naar de inhoud: 1 croissantje, 2 broodjes met verschillend (hartig en zoet) beleg, ’n gekookt eitje, pakje jus d’orange etc. Cobie: “Oh, ook ’n krentenbol; die krijg jij, want die mag ik niet. Wat ’n leuke actie is dit toch weer! Toen Jan ’n tijdje in een revalidatiecentrum moest blijven, zagen we daar regelmatig mensen van de Zonnebloem, die met ’n busje langs kwamen rijden en toen dacht ik: wij willen ook wel eens mee, maar wisten toen nog niet dat je jezelf moest opgeven bij de plaatselijke afdeling. Dat hebben we gedaan en nu doen we graag mee, als er iets georganiseerd wordt: “We kregen een heel jaarprogramma, maar veel dingen zijn dit jaar door corona afgelast.”
“Ja…, zegt Jan, maar wij redden ons zo wel. We wonen hier prima, alles gelijkvloers. Ik heb mijn rijbewijs ingeleverd - dat vond die mevrouw op ’t gemeentehuis wel raar - en gaan we straks misschien nog ’n stukje met m’n ’vijfenveertiggie’ (45-km-auto).''
Loek Sassen