De duivensport staat onder druk. Door vergrijzing van de huidige leden, loopt het aantal leden van duivensportverenigingen in onze regio langzaam terug en bij gebrek aan instroom van nieuwe, jonge leden moet zelfs voor het voortbestaan van de duivensport worden gevreesd.
“Vroeger hadden veel (vrijstaande) woningen een duiventil op het erf en dan was er in een familie altijd wel één, die van de verzorging van de duiven z’n hobby maakte. En dat zijn degenen, die vaak nu nog lid zijn van een duivenvereniging. Toen werden zij ’duivenmelkers’ genoemd, maar tegenwoordig heten ze ’duivenliefhebbers’. Vandaag de dag is een duiventil in een gemiddelde woonwijk niet meer zo gewoon. Bovendien hebben we een imago, dat de duivensport vooral voor oude mannen is, maar jonge mensen kunnen er ook veel plezier aan beleven. Het blijft fascinerend, want niemand begrijpt nog precies, hoe de duiven met een snelheid boven 100 kilometer per uur, de weg naar huis weer kunnen vinden… Wie eens vrijblijvend wil kijken bij het inkorven, is altijd welkom; we helpen graag iedereen op weg om vervolgens de fijne kneepjes te leren! Het gaat hier altijd gemoedelijk toe, we gunnen elkaar de winst èn helpen elkaar om tot betere resultaten te komen.” zegt Bart Kroon, secretaris van postduivenvereniging ’De Luchtsport’ in Langeraar.
De Luchtsport bestaat sinds 1965, dat is al bijna 60 jaar. Kroon: “De duivensport is, vooral voor oudere mensen, best wel een gezonde sport,: Niet tè inspannend, maar het vraagt toch veel beweging. En het geeft veel voldoening om je duiven in top-conditie te brengen door ze te kweken en te trainen. Waar duiven in de natuur een jaar of 5 worden, worden sommigen bij ons ouder dan 15! Het is voor ons een passie om ze zo goed mogelijk te verzorgen, natuurlijk ook omdat ze dan nog beter gaan vliegen!” Want dàt geeft natuurlijk de grootste kick: als je je duiven op donder- of vrijdag meegeeft op transport naar midden-Frankrijk of Spanje en ze op zaterdag weer thuiskomen. En het is natuurlijk altijd spannend wie dan de eerste in een regio wordt.”
Als één van onze leden een goede prestatie levert, zijn we allemaal blij. Zoals die keer (half juni) toen een duivin van Dirk Mank als eerste eindigde van afdeling 5 Zuid Holland van de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO). In een vlucht van 565 kilometer (E23 Nevers/ zo’n 230 km ten zuidoosten van Parijs), met 495 deelnemers uit oa. Bleiswijk, Sliedrecht, Rotterdam, Middelharnis en Oude Wetering en ruim 5400 duiven." Dirk: “Geweldig, dat nemen ze mij niet meer af! Ze vloog met een gemiddelde snelheid van 1.212 meter per minuut en was 7 uur en 46 minuten onderweg om thuis te komen. Ik zat op TV naar ’t wielrennen te kijken en keek af en toe naar de klep (ingang duivenhok)… Plots zag ik een duif vallen, ze was wel een kwartier eerder, dan ik verwachtte. Ze vloog als jonge duivin al heel goed, de vader heb ik zelf gekweekt uit een doffer (man) van m’n ’duiven-vriend’ in België Eddie Janssens en een duivin van Bart Kroon. De moeder komt uit het beste koppel van Harry van Emmerik, een prominent lid van onze duivenclub, die onlangs is overleden.
Hoe Dirk zijn duiven in de beste conditie krijgt, is top-geheim, maar toch hij licht een tipje van de sluier: ze krijgen allemaal, de hele week vliegvoer met snoepzaad en wat pinda’s. Bij thuiskomst heb ik gewoon drinkwater klaarstaan met een bakje snoepzaad en verse grift. Ik had met deze vlucht (dagfond) 8 duiven meegegeven en op zondag waren er 4 van hen weer thuis. Maandagochtend kwamen er nog 2. Mooi, want, zoals wijlen Harry van Emmerik altijd al zei: “Liever alle duiven weer thuis, dan één eerste prijs!”
Hij vervolgt: “Hoe het met De Luchtsport nu verder moet is onduidelijk, want de huur van ons clubgebouw (Oude Kleuterschool) is opgezegd. In 2027 moeten we een ander onderkomen zoeken, maar zoals het nu uitziet, gaan we - tenzij zich nog nieuwe leden aanmelden - niet verder met De Luchtsport. Dan worden we misschien zelf wel lid bij een andere duivenclub in de regio, want wat moet ik anders doen op zaterdag?